 | De startzondag op 7 september 2014 heeft als thema: “vieren en verbinden” Onze dominees Piet Vellekoop en Jochem Stuiver begroeten de gemeenteleden |
 | Jochem Stuiver leidt dit deel van de dienst: hij roept de kinderen naar voren, maar voor hij iets kan zeggen wordt er luid geroepen: “Joehoe dominee!” Er komt een verpleegster binnengelopen: verbaasd vraagt Jochem wat zij komt doen. De verpleegster zegt dat ze alles van ‘verbinden’ weet en dat ze daarom even langs komt: “nog iemand in de zaal die verbonden moet worden?”. Jochem legt uit dat het vanmorgen gaat over de verbinding met God en met elkaar (met alle mensen en dieren in onze wereld). “Dat kunnen we wel even oefenen met elkaar”, zegt Jochem en tegen de verpleegster: “jij hebt genoeg verband bij je, maar ik heb wat anders…” |
 | “Kijk, in het doopvont zitten bollen met wol in allerlei kleuren. Als er kinderen en volwassenen worden gedoopt dan wordt hun naam verbonden met die van God. God vindt het belangrijk om met ons verbonden te zijn en ook dat we met elkaar verbonden zijn; dat niemand zich alleen gelaten voelt, dat iedereen erbij hoort. Met elkaar verbonden zijn gaat niet vanzelf, daar moet je wel wat voor doen… Dat gaan we nu even oefenen…” Jochem geeft aan dat de kinderen de bollen wol door de kerk gaan gooien en dat de gemeenteleden de bollen dan weer naar elkaar over kunnen gooien. |
 | Dat is natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd en Rob de Vries bijt het spits af… |
 | De bollen gaan van voor naar achter, van links naar rechts, al gauw is iedereen in de kerk met elkaar verbonden! |
 | Jochem vraagt of de gemeenteleden willen gaan staan en van achter naar voren, de draden aan elkaar willen doorgeven. Hektiek alom! |
 | Iedereen hielp mee, ook Piet Vellekoop heeft er lol in! |
 | Uiteindelijk kwamen alle draden bij elkaar in een grote kluwen wol… |
 | Jochem zei later: “na de ‘oefening verbinden’ voelde ik de verbondenheid als een warme kluwe wol in mijn armen. Maar ja, wat doe je daarmee?” Diaken Joke Rollema wist raad; zij wist wel iemand in de gemeente die handig was met naald en draad en ook wel raad zou weten met een kluwen wol. |
 | Mevrouw Corrie Hendrikse – van Boggelen loopt op dat moment nog nietsvermoedend rond in de Open Hof. Later die middag zou ze gevraagd worden om de kluwen wol ‘even’ uit elkaar te halen en er iets moois van te maken. |
 | Corrie Hendrikse houdt zichzelf graag bezig en vond het leuk de taak op zich te nemen. Maar liefst vier volle dagen is ze bezig geweest om de kluwe te ontwarren. “Ik ben op maandag begonnen en heb verder gewerkt op dinsdag, woensdagochtend (’s midddags kon ik niet), donderdag en vrijdagmiddag (want ’s ochtends kwam mijn hulp)” zou ze zeggen toen ze gevraagd werd naar het verhaal achter de sprei van verbondenheid” |
 | De aanhouder wint! Na vele uren heeft ze het voor elkaar: keurig nette bollen wol. Nu kon het werk aan de sprei beginnen! Corrie Hendrikse sloeg aan het haken en na maar liefst twee maanden was de sprei af. |
 | Toen het werk klaar was, gaf Corrie aan dat ze de sprei graag ter beschikking wilde stellen van de Bazar 2015: zo kon de sprei nog geld opbrengen voor de goede doelen. Eerst was het idee om per opbod te verkopen, maar zij en Jochem vonden het bijbelser om de sprei te verloten. Zo kon iemand die maar 1 lootje kocht toch de sprei winnen. Uiteindelijk zijn 219 lootjes van 1 euro verkocht voor de goede doelen. Dat past ook mooi bij het idee van verbondenheid; verbonden zijn met anderen doet de mensen, de wereld goed. Het zorgt voor warmte en kleur in het leven! |
 | Corrie haakte geduldig vierkantje na vierkantje, uiteindelijk een sprei van 80 vierkanten groot. Het winnende lot werd tijdens de afsluiting van de bazar op het podium getrokken en…daar stond alleen maar een mobiel telefoonnummer op. De voorzitter van de bazar Ronald de Vries bedacht zich geen moment en belde het nummer… Alle aanwezigen wachten in spanning af, de telefoon ging over…maar er werd niet opgenomen. “Goedemiddag u spreekt met Ronald de Vries, ik bel u even om u mee te delen dat u de sprei heeft gewonnen”, zo liet Ronald een boodschap achter. Later bleek dat de gelukkige winnaar Mevrouw Buist gewoon in de zaal zat, maar in alle drukte haar telefoon niet had gehoord! |
 | Mevrouw Buist bleek erg gelukkig met de sprei. Het einde van een prachtig verhaal over verbinden, een bijzonder (en actief) gemeentelid en over een sprei dat een bestemming krijgt in de gemeente zelf, daar waar de mensen wonen. |
