Open Hof, Kerkweg 60, Maarssen. Voorganger ds. D. van Arkel.
Inz. Kinderen en Jongeren PKN: Nederland speelt Sirkelslag, 2e collecte kerk (en eredienst) en 3e collecte onderhoud gebouwen.
Deze viering wordt live uitgezonden via KerkTV en ’s middags om 15:00 uur uitgezonden via RTV Stichtse Vecht, Ziggo kanaal 44, Caiway kanaal 12 en KPN kanaal 1332 of internet: http://live.rtvsv.nl/tv/
Bij zondag 29 januari, de vierde zondag na Epifanie
Psalmen, die oude liederen. Die stugge en mateloze teksten vol afgrond en zevende hemel, om met Huub Oosterhuis te spreken. Dat is het wel zo’n beetje, dat kun je eigenlijk
niet beter samenvatten dan zo. Poëzie die na ruim 2000 jaar nog steeds op vele plaatsen in de wereld wordt gelezen en gezongen. Dat is eigenlijk heel bijzonder. Er is eigenlijk nauwelijks poëzie die zoveel gebezigd wordt, zulke oude poëzie als de Psalmen.
Wat zijn dat nou eigenlijk die Psalmen? Het zijn op de één of andere manier gedichten die uitdrukking geven aan wat gehoord is in de Tora van Israël, de eerste vijf boeken in onze Bijbel, volgens overlevering geschreven door Mozes.
Daarmee beginnen de Psalmen ook bij de aanhef, Psalm 1: Welzalig degene de niet wandelt in de raad der goddelozen. Maar die de Tora des Heren overpeinst bij dag en nacht. Diegene is als een boom aan de waterbron. Die groeit en vrucht draagt. Een beeld dat overigens ook in Psalm 92 nog weer terug zal keren. Dus: wat doen Psalmen? In de Psalmen wordt uitdrukking gegeven aan wat men heeft gehoord in de Tora en men probeert zich dat weer te binnen te brengen en te combineren met wat men dagelijks beleeft en meemaakt. Tegelijk zijn het gedichten die uitdrukking geven aan hoop, aan vertrouwen, aan nieuw perspectief. Want dat is nodig in een wereld op drift. Tot in onze dagen: is er nog wel hoop te vinden? Waar halen we ons vertrouwen vandaan?
Wat is de bodem onder ons bestaan? Psalmen zijn dus gedichten die dáár uitdrukking aan geven. Maar tegelijk weten de Psalmen ook de schaduwzijde van het menselijk leven te verwoorden: ook de vertwijfeling komt aan bod in de psalmen, de wanhoop, het verdriet, de angsten en het ongeloof. Dat alles passeert in die eeuwenoude Psalmen.
Zondag 29 januari lezen we Psalm 92.
Boven die Psalm staat geschreven: Psalm voor de sjabbat. En je zou zeggen wanneer je die
psalm leest: het gaat hier helemaal niet over de sjabbat, maar feitelijk is dat lied bedoeld
voor de sjabbat. En zo wil dit lied, dit gedicht, volgens mij ook gelezen worden: wat is eigenlijk de betekenis van die ene dag te midden van die andere dagen in het leven? Want: het is een oergegeven in de Bijbel: die sjabbat. Echter: is dat nou niet iets waarvan we in onze dagen kunnen zeggen: “Nou dat is van vroeger, van heel lang geleden misschien, dat hebben we nú wel een beetje gehad. Daar kunnen we nu toch wel afscheid van nemen?
Óf is het misschien iets wat we juist in onze dagen broodnodig hebben en actueler is dan
ooit? Met alle gebeurtenissen om ons heen, veraf maar ook dichtbij. Of ook midden onder ons in de geloofsgemeenschap rondom de Ontmoetingskerk in Maarssen? Daar zullen we het deze zondag 29 januari over hebben. Met daarbij ook dat liedje van verlangen over een dag vol shalom, rust en recht. Waar verdriet is gekend, tranen zijn gewist en mensen
elkaar ontmoeten in heelheid.
Graag tot ziens op 29 januari.
ds. Dick van Arkel, interimpredikant.