Opnieuw gaan we kerst vieren in een land met lockdown. De besprekingen over kerst in onze familie-appgroepen breken deze week af. Misschien kunnen we overdag nog gaan wandelen? Gelukkig kunnen we nog wel vier mensen ontvangen en zal kerst weer klein maar fijn worden. Maar het is al te lang geleden dat we elkaar als familie konden ontmoeten, we missen elkaar. En we leven ongemerkt losser van elkaar, alle geapp ten spijt. Ik weet niet hoe dat voor jullie lezers is. Of kerst opnieuw stil wordt door de angst voor besmetting. Of dat je extra moet werken in de zorg, of juist thuis zit als je werkt in de horeca. Of dat je een rustige kerst wel fijn vindt.
Afgelopen zondag hadden we een adventsavondgebed in de Dorpskerk. Inderdaad was die vervroegd naar het eind van de middag, maar evengoed was het al donker. Toen ik daar zat in de oude kerk realiseerde ik me dat de mensen in Maarssen al zoveel hebben meegemaakt. Wereldoorlogen, de Spaanse griep. En als je je bedenkt dat de toren al uit de 12e eeuw stamt, realiseer je je dat er al veel meer gepasseerd is; de pest, de Tachtigjarige oorlog en dan nog alle klein en groot leed dat mensen in deze moeraslanden kon treffen. Ze bouwden een toren en een kerk als een schuilplaats voor tijden van nood. De dorpsklok kon geluid worden en de sterke muren konden de dorpelingen beschermen.
In de 17e kerk bouwden ze het huidige kerkgebouw ondersteund door de rijke families die hier neergestreken waren langs de Vecht, zoals de familie Huydecoper. Afgelopen zondag zat ik naar de sierlijke bogen in de ramen te kijken en naar het mooie plafond met de beschilderde balken. Tenslotte zag ik het beroemde Meere-orgel, waar onze nieuwe organiste helemaal lyrisch van is.
Toen ik daar zat op die donkere middag in december en de lichtjes in de kroonluchter zag realiseerde ik me hoe bijzonder het is dat mensen altijd schuilplaatsen hebben gemaakt. Dat ze de kerk mooi gemaakt hebben en dat ze er vreugde vonden en houvast bij de verhalen uit de bijbel. Zo leven we in deze weken voor kerst met het verhaal van een zwangere jonge vrouw en haar vriend die een lange reis moeten maken naar het bergland om zich te laten registreren als belastingbetalers. De coronamaatregelen zijn er niets bij. De hotels en appartementen zitten overvol. Maar iemand heeft nog een schuur over, een vorm van couchsurfing. Daar wordt hun baby geboren. Juist die geboorte heeft de mensheid de eeuwen door hoop gegeven.
Ieder die zingt over het kind Jezus, of een kaarsje aansteekt bij de kerststal met het kindje, krijgt hoop. Die realiseert zich dat er veel verdeeldheid is en soms willekeur onder mensen, dat er ziekte is en nood, maar dat er ook liefde is. Die liefde woont in de harten van mensen. Die liefde moet hier ook in Maarssen de eeuwen door voelbaar zijn geweest. Zozeer dat ze met elkaar een mooie kerk bouwden, waar ze zich warmden aan de hoopvolle verhalen en de mooie kerstmuziek. Waar ze op de preekstoel schreven: Hebt de Waerheyt en de Vreede lief.
Als u de komende dagen in het dorp bent, steekt u dan eens een lichtje aan bij de Heilig Hart kerk, die andere mooie oude kerk. En stemt u met kerst eens af op de diensten die hier in Maarssen gehouden worden, alle kerken zenden de diensten digitaal uit of via RTV Stichtse Vecht. Of je alleen bent, of met een paar gasten en huisgenoten, je zult merken dat de hoop sterker is dan alles wat ons overkomt. Ik wens jullie allen gezegende kerstdagen.
Ds. Corinne Groenendijk