‘Tien soorten vriendinnen die je vast wel kent’ , deze kop las ik vanmorgen op internet. In het bijbehorende stukje ging het van de vriendin die alles vergeet wat je vertelde, de vriendin die altijd wat wil lenen, de vriendin die altijd als eerste op de dansvloer staat tot aan de vriendin waar je altijd bij terecht kunt. Een nogal berekenende en cynische benadering van vriendschap dacht ik. In mijn leven heb ik vriendinnen in soorten en maten. Inderdaad met de één ga ik graag wat vrolijks doen terwijl ik met de ander fijne gesprekken heb. Maar alle vriendschappen maken mijn leven een stuk warmer, veelkleuriger en gezelliger. En een groot voordeel van ouder worden is dat ik een aantal vriendinnen heb die een leven lang met me meetrekken en daardoor zelf ruimhartig in mijn vriendschappen kan zijn.
Vanmorgen las ik het verhaal over Maria en Elisabeth uit de bijbel. Een mooi hoopvol verhaal dat past in de weken voor kerst. Als ik de eerste woorden hoor raakt mijn hart er al een beetje ontroerd van, waarschijnlijk door alle fijne kerstmuziek die ik hoorde en de warme diensten die ik meemaakte in de hoopvolle tijd voor kerst. Maria en Elisabeth zijn familie, maar krijgen een bijzondere band als ze allebei op een onverwachte manier zwanger zijn. Beide dragen de zwangerschap als een mooi geheim in zich. En wat is er mooier dan met iemand die in dezelfde situatie zit je hoop te kunnen delen.
Velen hebben zich in de loop der eeuwen in hen herkend. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Wat is het mooi als je de geestkracht in elkaar herkent van een project waarmee je de mensengemeenschap een stukje warmer en rechtvaardiger kunt maken. Ik denk dat mijn vriendschappen daar ten diepste op gebaseerd zijn. Op het goede dat je elkaar gunt en de geestkracht en het uithoudingsvermogen waarmee je er beide aan werkt en die je bij elkaar herkent.
Nu de coronagolf lijkt aan te zwellen, hopelijk valt het nog mee, denk ik aan de mensen die met liefde aan het werk zijn. Ik denk aan de mensen in de zorg, die zich met veel inzet en liefde inzetten voor de coronapatiënten. Ik denk aan de mensen in het onderwijs, met klassen thuis en dan weer op school, ze zijn kanjers in het gaande houden van het onderwijs. Ik denk aan mensen die voor hun buren zorgen, nu ze opnieuw meer alleen thuis zitten. Ik denk aan mensen die elkaar even opbellen, bijvoorbeeld de vrouw die ik van de week ontmoette die zelf bijna haar stoel niet uitkomt maar wel haar zieke vriendin wekelijks belt. Ik denk aan alle momenten waarop we elkaar steunen en een stukje warmte schenken. Momenten waarop de hoop aangroeit, waarmee we straks kerstfeest kunnen vieren.
Fijne en hoopvolle weken gewenst op weg naar kerst,
Ds. Corinne Groenendijk, Tel. 0616401890