Dankzij de vaccinaties konden we op vakantie. Wij gingen naar midden-Frankrijk, nog enigszins in de buurt voor het geval dat. Lekker wat rommelen rond de tent, genieten van de rust en de mooie sterrenluchten ook als je ’s nachts naar het toilet moet, zwemmen in een meertje overdag, wandelen, stokbrood en een glaasje wijn. Heerlijk. Daar besefte ik wat een raar jaar we achter de rug hebben. Vorig jaar hadden we geen idee dat corona ons leven zo lang zou bepalen. Het was goed om te merken hoe gewoon en goed het leven kan zijn. Ik denk dat velen van jullie dit jaar zo op de camping, in de tuin of op het balkon zaten uitrustend van een jaar dat veel aanpassing vroeg.
Nu het leven weer start, merk ik dat ik mijn weg nog moet vinden. Op de borden bij de ingang van ons dorp zie ik allerlei activiteiten staan. Barst alles nu weer los en zitten we binnen de kortste keren weer in een druk leven vol activiteiten, of is er wat veranderd? Houden we iets van de herwonnen rust vast? En hoe zit het met de achterstanden van wat het afgelopen jaar niet gebeurde; online vergaderen was efficiënt, maar de gesprekken in de wandelgangen ontbraken. Gaan we nu massaal bijpraten? En hoe is het met de eenzaamheid die groeide? Lukt het ons weer contacten op te pakken? Alles valt of staat met onze veerkracht.
Afgelopen zondag keek ik naar het televisieprogramma Zomergasten, dit keer met Hans Klok, de illusionist. Een mooi positief mens merkte ik tot mijn verrassing. Die weet van tegenslag. Hij was groots begonnen in Vegas, maar ja corona. Hij liet fragmenten zien van artiesten die met vallen en opstaan hun weg vonden. Het hoort bij de wereld van het varieté, van mensen die wat wagen in hun leven en op een podium gaan staan. Mensen die daarbij van alles meemaken en de fragmenten getuigen van veerkracht. Hans Klok vertelde even later hoe hij tijdens de laatste show uitgleed over een speelkaart en zich bliksemsnel herstelde. ‘Hoe bereid je je voor?’ wilde de interviewster weten. Daarop vertelde hij onder andere: ‘ik bid elke avond’. ‘Hoe zo’, vroeg de interviewster verward. ‘Voor de show, je bedoelt.. tot God’? ‘Ja’, zei Hans eenvoudig, ‘zo leerde ik het van mijn ouders. Ik ben niet zo kerkelijk maar gelovig ben ik wel’. Het deed me denken aan een man uit mijn gemeente die me hetzelfde vertelde. Ook hij had zich opgewerkt in zijn leven. Maar was in zijn hart een eenvoudige jongen gebleven. Die daardoor een open oor en een open hart voor zijn personeel. En hij vond in alles wat hij meemaakte steun in zijn geloof.
Ik denk dat de veerkracht van Hans Klok ook uit dat eenvoudige geloof komt. Hans vertelde: ’Als ik alle beeldden zie van Afganistan, dan merk ik dat ik ontzettend rijk ben dat ik hier mag leven met alle kansen die ik hier krijg en dat ik de mensen met mijn shows iets goeds mag geven. Dankbaar leven, het is denk ik de basis is van veerkracht. Je ambities kunnen misschien mislukken. Maar het leven is toch goed. Vanuit dankbaarheid kun je weer verder. We zien wel hoe het gaat in dit hopelijk post corona jaar. Er komen vast nieuwe avonturen. Als je kunt leven vanuit dankbaarheid komt het hoe het ook gaat vast goed. Dat wens ik jullie allen toe.
Ds. Corinne Groenendijk