Gisteravond zag ik met vele anderen het interview van Harry en Meghan waarin ze vertellen hoe zij de gebeurtenissen van de afgelopen jaren ervaren hebben. Door hun verhaal realiseer ik me wat wij mensen elkaar aandoen, soms ongewild. Ik kan me voorstellen dat mensen van het paleis dachten gewoon de regels te volgen, zoals ook velen in de belastingdienst dat jarenlang gedacht moeten hebben. Hoe lastig is het om te weten waar je goed aan doet en in het oog te houden hoe het voor de ander is.
Vanmorgen begon ik mijn dag met een online- meditatie die over vergeving ging. De meditatie nodigde me uit om na te denken waar ik zelf anderen misschien ongewild leed berokkende. Eerlijk naar mezelf zijn, daar begint het mee. Wat was wel door mijn toedoen en wat niet? Onderscheiden zoals ik dat in de christelijke kloostertraditie leerde. Soms val je jezelf te hard en soms praat je zaken teveel goed. Met iemand praten helpt daarbij. Vervolgens sorry zeggen en samen weer verder kunnen. Hoe bevrijdend is dat.
Zijn er anderen die je raakten en die je misschien kunt vergeven? vroeg de meditatie vervolgens. Ook daarover ging ik denken. Soms merk ik dat ik ook boos ben op de hele situatie van corona. Waar hebben we die aan verdiend? Hoe lang moet dit nog duren? Er zijn veel korte lontjes vertellen mensen me: ‘Mensen barsten zomaar uit aan de balie of aan de telefoon’. Ook dan is het goed om eerlijk te zijn naar jezelf en anderen toe. In je ongenoegen zit een stuk frustratie die niets te maken heeft met wat er gezegd of gedaan werd.
Vergeven is een geschenk dat je jezelf kunt geven, las ik bij Desmond Tutu. Hoe waar deze woorden zijn heb ik al vaak gemerkt. Ook de mensen die jarenlang als fraudeurs werden weggezet geven aan: ‘Ik wil hier niet in blijven hangen. Ik wil verder met mijn leven. Zaken moeten recht gezet. Ik kan het onrecht mij aangedaan langzamerhand leren vergeven. Want alleen dan ben ik vrij om mijn leven zonder wrok te leven’.
Wat heb je nodig om te beginnen met vergeven? vroeg de meditatie. Ik weet niet hoe het voor jullie is. Of je boos bent op jezelf, of misschien op anderen. En of je hoop hebt dat zaken vergeven kunnen worden. Wat ik daarbij nodig heb is het ontvangen van veel liefde. Mooie muziek luisteren, eens diep in en uit ademen, fijn wandelen en praten over hoe het je gaat in corona tijd, of lekker samen sporten of gezellig eten. Zodat je hart verzacht, je pijn gezalfd wordt en overgaat en een nieuw begin mogelijk is. Het is dat wat Jezus met zijn weg van lijden heeft laten zien, waar we in de kerk in deze tijd voor pasen stil staan. Met liefde kun je veel dragen. En er is altijd een nieuw begin mogelijk.
Als ik uit dit kleine dorp in Nederland wat mag zeggen tegen Harry en Meghan en het hele koningshuis. Dan wens ik hen liefde toe om alles wat zo onvoorstelbaar gebroken is langzaam weer te helen. Ik wens het ieder van jullie ook toe in deze weken waarin we maar door moeten gaan in de lockdown, met alles wat daarin zwaar is. Ik wens jullie veel liefde toe, om toe te groeien naar een nieuw begin. Misschien straks met pasen, het feest van het nieuwe begin waarop de regering heel toepasselijk de terrassen weer open wil laten gaan. Ik zeg alvast ‘proost, op het leven’.
Ds. Corinne Groenendijk