Voor de verjaardag van mijn dochter besluiten we een pubquiz te houden. Je kunt beter dan bij een bordspel afstand houden en ook kunnen er mensen digitaal meedoen. Als ik op internet zoek, ontdek ik dat de pubquiz in deze coronatijd ongekend populair is. Hoe kun je kerst vieren met je werknemers? Velen kiezen voor een gezellige digitale pubquiz. Ook de tieners van onze kerk deden een digitale quiz over de kerkdienst. Erg leuk en gezellig. Ze bleken bovendien best wat van de kerkdienst opgepikt te hebben. Ook leuk.
Hoe vind ik vragen voor de quiz, vraag ik me af. Gelukkig zijn er op internet allerlei voorbeelden. Als ik de webpagina ‘pubquiz vragen 2020’ open lees ik vragen als: ‘In welke stad zouden de Olympische Spelen gehouden worden?’ of ‘Wie zouden de drie presentatoren zijn van het songfestival?’ Met een schok realiseer ik me hoe bijzonder dit afgelopen jaar geweest is. Maar ook hoezeer ik gewend ben aan de pandemie. Hoe de mensen om me heen hun weg wel vinden. Afgelopen zondag kwamen we een stroom wandelaars tegen in de natuur. Legpuzzels blijken uitverkocht, we gaan lekker koken of ons huis opknappen. We zoomen wat af. We gaan hardlopen of mediteren of doen yoga voor de televisie.
Zo langzamerhand ga ik me afvragen of ik het oude leven mis. Ik mis zeker de gezelligheid van familie en vrienden, zo vertellen velen me. De reuring van lekker erop uit gaan. Als ik een Scandinavische detectiveserie zie, herinner ik me hoe we vorige zomer met de kano voeren op de uitgestrekte Zweedse meren. Ik kan het me nu nauwelijks voorstellen. Zo vertellen mensen me ook over de jaarlijkse wintersport.
Misschien kun je deze tijd vergelijken met het houden van een dieet waardoor je ineens realiseert hoeveel je tussendoor eet. Door een tijd met alles te stoppen, kun je daarna opnieuw beginnen. Somber en kaal kan het tijdens zo’n kuur ook zijn. Het vergt doorzettingsvermogen, zoals wij nu in de pandemie ook merken. Sommige mensen vertellen me over hun somberte nu de tweede golf maar doorgaat. Veel mensen die werken voelen zich overbelast omdat het werk steeds aangepast moet worden.
Tegelijk ben ik onder de indruk van hoe we in Nederland op de zaterdagavond weer bordspellen doen en het Sinterklaasfeest klein en intiem gevierd wordt. We merken dat als alles een maatje minder is het ook goed is. We leven en blijven leven. We genieten van het leven dat we krijgen. En we vragen ons af of het leven wel bedoeld is om altijd te racen van het ene uitje naar het andere, van het ene nieuwe product naar het andere.
Van het boek ‘Soulfulness’ leerde ik de term ‘opting in, in plaats van ‘opting out’. Het nodigt de lezers uit om in plaats van hard te werken met een druk sociaal leven waar je weer van bij moet komen je werk met meer rust te doen. Om in je dagelijkse leven meer kwaliteitsmomenten te hebben, zodat je er minder uit hoeft. Om mindful te leven. Om te leven met bezieling zoals het in de grote religies ook altijd is gedaan. Een kaarsje aansteken op zijn tijd. Bedenken hoe goed je leven is, of goede herinneringen ophalen. Je verbonden voelen met je geliefden. Je ten diepste verbonden te voelen met het leven zelf of met God.
Ds. Corinne Groenendijk