Als nieuwkomer in het dorp kijk ik nog elke dag mijn ogen uit. Ik wandel door de Bethunepolder waar ‘s morgens een deken van mist ligt, ik zie de grote magnolia’s bloeien, de immense boten op het kanaal en de plezierbootjes op de wondermooie Vecht. Als ik achterin Maarssen moet zijn fiets ik bij voorkeur door de Diependaalsedijk en de Klokjeslaan met de mooie platanen. Prachtig. In de vorige VAR las ik dat een Maarssenaar het weiland op de hoek geschonken heeft aan het Utrechts landschap, zodat het groen blijft. Dat trof me.
Alles in deze streek ademt welvaart uit en het opstoten in de vaart der volkeren. Vlakbij aan de Diependaalsedijk verrijst een appartementencomplex en je zou verwachten dat deze locatie binnen de kortste keren ook volgebouwd wordt. Ik moet zeggen dat het ondernemende van de streek me aanspreekt, maar tegelijk vraag je je af waar het zal eindigen. ‘Het wordt zo vol in Maarssen’, vertellen mensen me. Terwijl ik me verwonder over de rust en ruimte die je hier hebt en dat in de Randstad, besluiten mijn buren vanwege de drukte het dorp uit te gaan.
Het weiland met al zijn historie, het gras nu en de kleine boomgaard straks geeft ons te denken. Het laat je stilstaan en bedenken waar het om gaat in je leven. Wat er belangrijk is. Ruimte, eenvoud, verbinding met de natuur en de geschiedenis of nog meer nieuwbouw hoe mooi ook. Het doet me denken aan deze coronatijd. Hoe naar de aanleiding ook is en hoe heftig het leed van tallozen, deze tijd doet ons ook stilstaan. Verschillende mensen vertellen me dat ze genieten van de rust die de maatregelen met zich meebrengen. Tijdens de lockdown liep ik eens langs de auto in de straat waar ik weken niet in gezeten had en verwonderde me over dit mooie apparaat. Ook nu merkte ik een dubbelheid in mezelf. Verlangen naar het leven van reizen en van alles ondernemen kwam in me op. En tegelijk de constatering dat het leven op één plek, met elke dag een blokje om een andere kwaliteit heeft.
Of ons leven zo bedoeld is, zou ik niet kunnen zeggen. Maar wel dat de aandacht voor de basis van je leven, het onderdeel zijn van alles wat leeft en daarvan genieten belangrijk is. Daar herinnert het weiland me aan. Ik nodig jullie allen uit om er eens langs te fietsen of te wandelen en gewoon te genieten.
Ds. Corinne Groenendijk