Opnieuw gaf premier Rutte een persconferentie waarin hij nieuwe coronaversoepelingen aankondigde. Het is erg fijn dat we elkaar weer mogen ontmoeten op steeds meer manieren. Tegelijk merk ik de moeheid bij mezelf en anderen. Wat hebben we veel meegemaakt de afgelopen maanden. Hoe hebben we ons telkens aangepast. En wat is het bijzonder dat we dat opgebracht hebben met ons allen.
Lesgeven aan je kinderen en tegelijk thuiswerken en daarna het halve week onderwijs, ga er maar aan staan. Tieners die maar een paar uren school hebben en verder online lessen hebben waarin geen gezichten te zien zijn; probeer dan maar je aandacht erbij te houden. Ouderen en kwetsbaren die nog altijd bijna niemand zien; hoe houd je zin om wat te doen? Je zal maar ondernemer zijn en je moeten verdiepen in spatschermen, handgel, mondkapjes en looproutes om je bedrijf enigszins te laten draaien.
Het is geen wonder dat we moe zijn. Ik merk in gesprekken dat het goed is om dat te erkennen, ook al lijkt het door het thuiszitten alsof je weinig gedaan hebt. Het is fijn dat door de versoepelingen het gewone leven en de gezelligheid meer terug kunnen komen. Dat geeft ontspanning. Ook al wordt ook de vakantie anders dan anders, ik merk dat het goed is om pas op de plaats te maken.
Daar is misschien geen verre reis voor nodig. Van de week was ik bij iemand op bezoek die achter de tuin een moestuin begonnen was. ‘Hier zijn de bedden met bonenplanten, sla en courgettes’, wees ze. Daar een frambozenstruik. Het is heerlijk om alles te zien groeien. Daar is de sloot van waaruit met we met een slang sproeien. Ik zag de tuin en de sloot en daarboven de lucht met wolken en zon en de wind door de takken van de boom. Meer is er eigenlijk niet nodig om te leven.
Vorige week wandelden we met een aantal mensen de eerste in een reeks zinwandelingen. Stil worden door te lopen, je verdiepen in een tekst en twee aan twee in gesprek komen zijn de ingrediënten ervan. We verdiepten ons in een tekst van Franciscus van Assisi, iemand die me zeer inspireert. Hij leefde in de middeleeuwen en wilde als jongen groot en sterk worden en ging bij een ridder in de leer. Toen hij bij zijn eerste gevecht gevangen genomen werd en vervolgens een jaar in de cel zat besefte hij: ‘Wat brengt het me al dat streven naar succes en roem? Word ik daar gelukkig van? Leef ik uit Gods liefde?’ Hij besloot om alles achter zich te laten, inclusief de rijkdom van zijn koopmansfamilie en in de heuvels rondom Assisi te gaan wonen. Al wandelend door de heuvels merkte hij waar het in het leven om gaat; blij zijn dat je het leven krijgt en je verwonderen over Gods natuur. En de liefde die in je woont delen met ieder die je tegenkomt.
In de zinwandeling liepen we rond met zijn woorden. In vreugde leef ik dit leven, om mijn lippen zomaar een glimlach. Was het door of ondanks de coronoatijd dat deze woorden ons hart zo verwarmden? Ik geef ze jullie graag mee om tijdens een wandeling te overdenken. Een goede zomertijd gewenst,
Ds. Corinne Groenendijk, crgroenendijk@hetnet.nl, www.ontmoetingskerkmaarssen.nl
De volgende zinwandeling is op 15 juli 19.30 u. Welkom! Graag even aanmelden.