Langzaam lijken we uit de lockdown te komen. Steeds meer vrijheden worden ons toegeschoven. Ondertussen hoor je veel meningen met daarin twee hoofdstromen. Aan de ene kant het verlangen dat alles weer gewoon zal zijn en we door kunnen gaan waar we waren gebleven. Aan de andere kant de oproep een les te trekken uit wat is gebeurd, om zo tot een ‘nieuw normaal’ te komen.
Maar wat is de werkelijkheid? We gaan volgens de meteorologen de droogste zomer ooit beleven en meer autorijden uit angst besmet te worden in bus en trein. Daarbij zullen we de economie niet anders in gaan richten, ook al zouden velen dat willen. De Amsterdamse beurs herstelt zich en uiteindelijk zal de KLM weer vliegen. Want we hebben de kurk van de economie met vier miljard van ons belastinggeld gered. Hoezo kurk van de economie?
Maar bestaat het nieuwe normaal dan niet? Jawel, maar niet in verband met de coronacrisis of welke crisis dan ook. Een economische crisis, een watersnoodramp, een oorlogssituatie of een aardbeving, het maakt allemaal niets uit voor het vervolg: we willen weer terug naar de vroegere situatie. Hetzelfde geldt voor de coronaramp: zo snel mogelijk de situatie van vroeger herstellen. Mijn lief, een immunologe, werkzaam in de jeugdoncologie, houdt haar hart vast: ‘Leren we het dan nooit?’ Nee schat, we leren het nooit. ‘Maar wat is dan het nieuwe normaal?’ Het nieuwe normaal is datgene wat uit onszelf voortkomt of ons persoonlijk overkomt. Als iets ons werkelijk en persoonlijk ráákt is er een kans op het nieuwe normaal. Maar niet als het als een wet wordt voorgeschreven.
Een baby die geboren wordt schrikt zich een ongeluk. Logisch, want je moet het warme moederlichaam van 37 graden verlaten en komt terecht in de temperatuur van een verloskamer: 15 graden. De baby moet wennen aan dat nieuwe normaal.
Zo maken mensen vaak een overgang van het ene naar het andere. We moeten gedurende ons leven vele malen wennen aan een nieuw normaal. Voor het eerst op een potje, voor het eerst naar school, voor het eerst een baan, voor het eerst verliefd, vader of moeder worden en, ook dat helaas: uiteindelijk weer alleen.
In de kerk hebben we ook vaak een nieuw normaal in de liturgie van het kerkelijk jaar. Onlangs vierden we in de kerken Hemelvaartsdag. Onmogelijk voor te stellen voor de meesten van ons. Maar het is toch vrij eenvoudig: Jezus besluit op Hemelvaartsdag om voortaan thuis te gaan werken. En met Pinksteren vertelt Hij dat wij het nu maar in zijn Geest verder moeten gaan.
Persoonlijk is er voor mij nu ook wéér een nieuw normaal ontstaan: ik ben met pensioen gegaan. Mijn nieuwe situatie is nu dat ik een kleine aanstelling heb in de Protestantse kerk Maarssen en eveneens in de Protestantse kerk in Tienhoven. De foto vertelt het in één beeld: ik werk niet meer alleen ten Zuiden van de Bethunepolder, maar eveneens ten Noorden van dit steeds mooier wordende natuur- en veeteeltgebied.
Heen en weer, midden over de Middenweg, dwars door de Bethune, dat is voor mij het ‘nieuwe normaal’.
ds. Piet Vellekoop, 0346-556659
www.ontmoetingskerkmaarssen.nl, www.kerktienhoven.nl