Bij binnenkomst in de kerk op zondagmorgen 17 mei: een lege kerk die toch geheel ‘gevuld’ bleek! Op iedere plek een foto van een enkeling, een stel, een gezin, een groep en zelfs uitvaartbegeleiders die ik zo vaak heb gesproken en ontmoet. Op dat moment sloeg mijn aanvankelijke huiver om aan dit afscheid te beginnen om in een goed en dankbaar gevoel. En de organist speelde: ‘Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy…’
De viering
Een liturgisch centrum met voor de avondmaalstafel drie bossen bloemen van de drie tehuizen waar ik de afgelopen jaren zo heel veel uren heb doorgebracht: Maria Dommer, Snavelenburg en Merenhoef. Op de tafel een prachtige ‘liturgische’ bloemschikking waarin is weergegeven waar mijn hart o.a. voor klopt: de wandeling naar binnen.
Daarna ontrolde de viering zich met de drie filmpjes door mijn collega Corinne Groenendijk verzorgd; die mij tevens van alle verplichtingen onthief. Filmpjes met mensen die vertellen over de zaken waarvoor mijn hart klopt. De voorzitter van de kerkenraad Jacob van der Zwan die dat onderstreepte. Gevolgd door Jaap Fokker die mijn kerkelijke doopceel lichtte en vervolgens samenvatte in een ronduit spetterend cadeau: een enorme pentekening waar alle plaatsen in terugkwamen waar ik predikant ben geweest: Zoutelande, Roden, Bussum en Maarssen.
Dé verrassing: de kinderen
Na de zegen ging het niet, zoals gebruikelijk, naar de consistorie maar naar buiten voor de grootste verrassing van de dag: de kinderen. Juist hen had ik gemist en mis ik al maanden in de vieringen door de corona. Maar ze zijn er allemaal nog! In een fietsdefilé trokken zij langs mij heen, terwijl hun ouders aan de overkant van de straat toekeken.
Daarna ontrolde zich gedurende de gehele zondag een bezoek-defilé-programma in de privésfeer, met mijn kinderen en kleinkinderen voorop! Met als laatste vreugdevolle mededeling: een derde kleinkind op komst! Een dag om nooit meer te vergeten. Dank, dank, dank!
En nog is het allemaal niet ten einde, want de commissie van uitgeleide heeft besloten dat er op 3 oktober een receptie zal plaatsvinden, met nog wat andere zaken. Dan hoop ik van harte een ieder nog een keer, om het maar met de woorden van lied 834 uit het Nieuwe Liedboek te zeggen ‘van aangezicht tot aangezicht’ te kunnen groeten en zien.
Tot besluit
Zoals velen die met pensioen gaan, had ook ik wel enkele plannen. Het zal niet verbazen dat reizen en wandelen daarin centraal stonden. Niets van alles wat ik had bedacht zal door kunnen gaan.
Maar er gebeurde een geluk bij een ongeluk. Het heel droevige ongeluk is dat het seniorenpastoraat nog niet kan worden ingevuld door de overmacht van de ziekte. Het geluk is dat ik weinig om handen had door de corona. Daarom ben ik ook ingegaan op het verzoek van de voorzitter van de kerkenraad om er voorlopig nog te zijn voor het seniorenpastoraat in voorkomende gevallen. Maar laat een ding helder zijn: collega Corinne Groenendijk is uw predikant. In overleg zal ik assisteren waar mogelijk en beschikbaar.
ds. Piet Vellekoop