Inmiddels is het bijna pinksteren, een feest dat ik normaal als een inspirerende afsluiting van het seizoen beleef. Hoe anders is het nu. Hoe kun je kerk zijn als je elkaar niet fysiek ontmoet, geen praatje na de vergadering of koor en geen gezamenlijke vieringen? Kun je nog wel kerk zijn? Ja het gaat, kunnen we nu zeggen. Zoals het ook velen van ons meevalt om in de lockdown te leven. We ontmoeten elkaar virtueel in zoombijeenkomsten in de secties, gespreksgroep, en een enkele vergadering. We spreken elkaar over de heg, in belcirkels of via videobellen of op je mobiele telefoon. We ontmoeten elkaar virtueel bij het oecumenisch bidden, via de vieringen en het zoom koffiedrinken. Er zijn geboorten, overlijdens, jubilea, verjaardagen waarin we met elkaar meeleven, we bidden voor elkaar als we ziek zijn of in de problemen raken. Velen vertellen dat de woorden uit de kerkdiensten je nu meer raken. We merken hoe sterk de verhalen uit de bijbel zijn; dat we niet de eerste mensen zijn die rondzwerven in het leven en dat God met je meetrekt.
We namen intussen afscheid van mijn collega Piet Vellekoop. Ik vond het heel bijzonder te merken hoeveel warmte er uit de gemeente en de naburige kerken en het dorp naar hem toe kwam. Dank voor allen die daarvoor zorgden in het bijzonder de feestcommissie bestaande uit Pieter Quakkelaar, Ingrid Verlaan en Jaap Fokker. Complimenten voor jullie allen en wat fijn voor mij als nieuwkomer te merken hoeveel leven er gedeeld is met mijn gewaardeerde collega Piet. Nu trekken we weer verder, ik beleef het als een nieuwe slinger op ons pad, er is geen peper- en- zout stelletje meer, al blijft collega Piet gelukkig nog een tijdje aan als predikant in het seniorenpastoraat. Er zijn weer nieuwe coronomaatregelen uitgevaardigd. We gaan elkaar wat vaker ontmoeten met in de diensten na 1 juni 30 mensen vanaf 1 juli waarschijnlijk meer. We denken er in de kerkenraad en commissies uiteraard over na hoe dat het beste kan, maar zeker is dat het nog een tijd zal duren voor het weer ‘gewoon’ is.
In de rust en de onrust van deze tijd mag ik u leren kennen. Het is anders dan we hadden gehoopt, hoe blij ben ik dat ik weer kon beginnen aan tuinpastoraat. Toch ontstaat onze verbinding, leer ik u en jou kennen, met je eigen levensverhaal, je warme hart of je rustig nadenkende aard, je voorkeur voor bekende liederen, liturgische muziek of juist opwekking en ga zo maar door. In dit dorp zijn veel verschillende mensen, zei iemand me, en dat is zo, zeker als ik het vergelijk met de meer eenvormige nieuwbouwwijk waar ik voorheen werkte. Ik ervaar jullie als een mooi veelkleurig palet van mensen en ik merk dat we elkaar beginnen te verstaan. Zo groeien we verder als predikant en mag ik aan dit geheel mijn kleur en smaak gaan toevoegen; een tikje peper, een tikje zout, of misschien wel wat groene tijm of rode peper.
Ds. Corinne Groenendijk
tel. 0346785842
crgroenendijk@hetnet.nl