In de aanloop naar de viering van 75 jaar bevrijding praatte ik afgelopen najaar met een aantal oudere gemeenteleden over de bevrijding. Sommigen vertelden over de feesten toen; ‘We maakten een lange sliert en dansten over de straat’. Anderen vertelden dat het niet zoveel uitmaakte; ‘Wij hadden een grote tuin achter het huis daar leefden we van’. Een oudere dame vertelde met een twinkeling in haar ogen: ‘Het waren knappe jongens die Canadezen’. We spraken over Bonhoeffer een verzetsstrijder en gelovige die zich geroepen wist om voor vrijheid op te komen. We bespraken hoe we zelf samen met anderen kunnen blijven opkomen voor vrijheid. Wat dachten we toen vanzelfsprekend dat de vrijheid waarin we leefden voort zou duren.
In de eerste week van de lockdown las ik het boek ‘Ondergedoken als Anne Frank’, waarin kinderen vertellen over hun onderduik. Het vreemde was dat ik me plotseling kon identificeren met hen. Hoe je aanvankelijk maar afwacht en hoopt op betere tijden. Hoe je moet leven met onzekerheid. Je weet niet waar dit toe zal leiden en hoe dit je leven zal veranderen. En dat het intussen veel uitmaakt hoe het binnen de muren van je huis toegaat. Of de onderduik-ouders zo angstig zijn dat je elk moment op je onderduikplek moet zitten met kloppend hart. Of dat je opgenomen wordt in het gezin en in huis en op het erf je vrij mag bewegen. Ze vertellen ook hoe vreemd het is om je naam nooit te mogen zeggen, al heeft de één daar meer last van dan de ander.
Maatgevend voor mij is dat je als mens geroepen bent om vrij te zijn. Zelf je leven inrichten, uitgroeien tot wie je mag zijn. Het kernverhaal van joodse gelovigen vertelt dat God je uit slavernij bevrijd heeft. De bijbel geeft tien geboden die je helpen om in vrijheid te leven en je niet te laten vangen door allerlei machten en krachten. Ze helpen je bijvoorbeeld alle leven te bevorderen. Laat je niet gevangen nemen door haatgevoelens, sla niet dood, maar leer vanuit liefde vergeven stap voor stap.
Nu vieren we 75 jaar vrijheid in een intelligente lockdown. Gelukkig denk ik, we zitten niet opgesloten zoals in andere landen. We hebben ons aangepast als verantwoordelijke burgers. Toch blijft het ongekend wat we meemaken. ‘Zelfs in de oorlog mochten we gewoon anderen opzoeken als we maar voor acht uur thuis waren’ hoorde ik een oudere dame zeggen. Het blijft de kunst om die oude roep om vrij te zijn te blijven horen. Dat begint bij innerlijk vrij zijn. Je niet laten bepalen door de waan van de dag, of door verwachtingen of teleurstellingen. Blij te zijn met het leven dat je leeft. Vrij zijn om te groeien ook in deze situatie. En intussen proberen liefdevol te leven. In de krant lees ik over onze Willem Alexander en Maxima die het door de bank genomen leuk met elkaar hebben, aldus de journalist die hen al jaren volgt. Ik zie blije gezichten in de straat en op social media van mensen die blij zijn met wat er is en koningsdag vieren. Dat maakt een heel verschil.
Ds. Corinne Groenendijk
Tel. 0346-785842
www.ontmoetingskerkmaarssen.nl