Natuurlijk is het een ramp zonder weerga en een ‘oorlogssituatie’ zoals velen van ons nog niet hebben meegemaakt. Maar het kan geen kwaad om ook langzaam de winst te tellen; waarmee ik niet aan het vele persoonlijk lijden voorbij wil gaan. Integendeel.
Komende maandag is het Koningsdag. Ook koning Willem-Alexander zal zich zijn verjaardag anders hebben voorgesteld. Voor de meesten van ons zal het meer een woningdag dan een Koningsdag worden. De ene Corona regeert boven de andere: ook de feesten van de Koning moeten wijken voor een amper te stuiten virus.
Per week voer ik heel veel telefoontjes. Met verwondering en dankbaarheid hoor ik hoeveel mensen er omzien naar elkaar. Ik word stil van de inzet ten dienste van de naaste. Het is een gebeuren wat dwars door alle sociale lagen heen gaat en het verbindt mensen die elkaar voordien amper kenden.
Bij de koning is dit niet onopgemerkt gebleven ontdekten ze op het hoofdkantoor van de PKN (Protestantse Kerk in Nederland). Daar ging maandag de telefoon: koning Willem-Alexander aan de lijn. Hij sprak waarderend over de rol van de kerk in de samenleving. De inzet om mensen niet in de kou de laten staan èn door op zondag de vieringen via radio en televisie uit te zenden.
In onze Stichtse Vecht is het niet anders: in alle kerken is men druk in de weer om alle hulpvragen, van welke aard dan ook, te honoreren. De grote kans èn uitdaging bij dit alles is dat niemand verloren loopt. Dat ook al wordt de Koningsdag een woningdag, al wordt de zondagse kerkgangdag een woningdag, het toch voor een ieder een thuisdag mag zijn.
Daarom is de uitdaging voor zowel de kerken, als voor de hele gemeenschap van burgers: hoe houden we de verbondenheid met elkaar ook later vast? Nu wij ons allen oefenen in eenvoudiger vormen van omgang met elkaar, komen wij er achter dat het zeker niet de slechtste manier van leven is: om werkelijk sàmen te leven. In alle eenvoud, als kenmerk van het ware.
Het is waartoe de koning ons al in zijn kersttoespraak opriep: naar elkaar luisteren en elkaar een schouder bieden. Dat is de boodschap van Pasen: om voor elkaar ìn te staan en óp te staan. Dan kan zelfs het feest van bevrijding op 5 mei, ondanks dat ook dat weer een woningfeest zal worden, een werkelijk thuiskomen zijn.
ds. Piet Vellekoop