In een wekelijkse blog vertellen de dominees van de Ontmoetingskerk afwisselend over hun leven in de coronacrisis.
Intussen is thuisblijven het nieuwe normaal geworden. De meeste mensen hebben iemand gevonden die boodschappen voor ze doet, prachtig te horen wat er aan goeds in straten en buurten gebeurt. De kinderen in de straat spelen op vaste tijden buiten. Als dominee bel, skype en zoom ik heel wat af, net als de meesten van jullie. En om te weten wie er in de kerk waren, moet ik tegenwoordig de kijkcijfers bekijken, die overigens onverminderd hoog zijn.
In groepsgesprekken via zoom bespraken we hoe we deze tijd beleven en hoe we die kunnen verbinden met het komende paasfeest, het feest van hoop. We waren even stil en dat was ook goed. Want het kost even tijd om je te realiseren hoe je deze tijd leeft. In een van de bijeenkomsten zei een vrouw: ‘je ziet wat er nu is’. En dat vond ik een rake opmerking. Ik hoor het ook terug. Sommige mensen vertellen dat het best fijn is minder uitjes en verplichtingen te hebben en eens rustig met je gezin thuis te zijn. Terwijl mensen ook vertellen van spanningen met pubers of hoe stil het huis is zeker als je net weduwe bent geworden.
Leven wat er nu is. Van de zusters uit het klooster leerde ik dit. Het is onderdeel van hun levenskunst, die draait om zien wat zich aandient in je leven en daar van harte, met liefde antwoord op geven. Leven wat er is was in hun geval letterlijk, Benedictijnen verbinden zich aan een bepaalde woonplaats. Maar het geldt voor ieder van ons. Het is goed, zo ontdekte ik ook al eerder om blij te zijn met wat er is. Dat hoeft niet ijzerenheinig van ‘ik heb het gekozen en nu moet ik er blij mee zijn’. Maar geniet er eens van. Daar is nu alle tijd voor. Zo geniet ik volop van alle groen dat uitloopt hier rond mijn nieuwe huis. Als er strubbelingen zijn in je te volle huis, is er tijd genoeg om het te bespreken. Of om het te leren accepteren . Zoals ik ook iemand die alleen woonde hoorde vertellen, ik ben er wel aan gewend hoor intussen.. Om me heen zijn de buren massaal aan hun tuinen aan het werk. Zo kunnen we deze tijd ook benutten ons leven wat te herschikken. Pik de dode bloemen eens uit het boeket dat je leven is en herschik het tot een mooi nieuw boeket. Bekijk hoe het is. Zie de mooie kleuren, de gewone en het geheel wat je leven zo vormt.
Afgelopen week vierden we pasen, feest van de opstanding van Jezus. Zijn leerlingen kregen nieuwe hoop omdat hun meester weer leefde. Je merkt dat dat feest een glans legt over de dingen. Je wordt uitgenodigd om je leven, de mensen om je heen met liefde te zien. Dat wens ik jullie allen, hoe je leven ook is, toe.
Ds. Corinne Groenendijk