‘Nog even dan hebt u álle tijd!’ Nog nooit heb ik zo vaak nagedacht over tijd als tegenwoordig. Dan is wat het vaste werk betreft, om het met het grafschrift van J.C. Bloem te zeggen: “Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij…”
Over de beleving van tijd is nogal geschreven in de Bijbel. Prediker 3 vertelt ons dat alles zijn tijd heeft en Psalm 31 dicht dat onze tijden in de hand van God zijn.
Maar wat opvallend is dat het in het Evangelie geen rol schijnt te spelen. Zo lees ik nergens dat Jezus haast had. Dat is toch een veelzeggende gedachte. Hij heeft zich nooit laten opjagen door de klok of door mensen. Zelfs niet toen Hij hoorde dat zijn goede vriend Lazarus was gestorven.
Het is bijzonder dat Hij, ondanks dat Hij nooit haast heeft gekend, eindeloos veel heeft gedaan in korte tijd. Elke bladzijde van het Evangelie staat vol activiteiten van Jezus. Volgens mij kan dat alleen maar vertaald worden was: Hij was meer een mens van de Liefde dan een man van de tijd.
Dikwijls denk ik dat een dergelijke geloofshouding bijzonder helpend en helend kan zijn in onze drukke wereld. Natuurlijk moet er gewerkt worden en soms ook hard. Maar zou al dat werk niet wat beter gaan wanneer je het meer doet vanuit de Liefde die je in het Evangelie kunt vinden? Dat het op die manier veel vruchtbaarder is dan dat je jaagt op bepaalde ervaringen die je in de tijd kunt hebben? Toch maar eens proberen. Nog even, dan heb ik daar toch alle tijd voor.
ds. Piet Vellekoop