De laatste wandeling van het seizoen voert ons op zaterdag 25 mei allereerst door de bossen ten zuiden van Hilversum. Vanaf station Hollandsche Rading wandelen we langs het natuurgebied de Zwaluwenberg over de A 27, parallel aan het in 2013 geopende ecoduct (met eveneens de naam Zwaluwenberg). Door afwisselende bossen met open plekken wandelen we naar het Hilversumse Wasmeer. Op deze plek werden vroeger schapen gewassen. Maar die tijd is lang voorbij. Het is nu een afgesloten gebied wat niet toegankelijk is. Momenteel is men bezig de oude vegetatie met o.a. veenpluis en kleine zonnedauw terug te brengen. We vervolgen onze tocht in zuidelijke richting.
Het wolkendek breekt langzaam open en als we aankomen bij restaurant de Paddenstoel schijnt de zon inmiddels uitbundig. Op het terras is het goed toeven en het kost dan ook enige moeite om de gang er weer in te krijgen.
Daarna wandelen we over de ‘rading’, de grens tussen Holland en Utrecht (‘Sticht’), wat tevens de zuidgrens is van Het Gooi, langzaam het open landschap binnen van Westbroek. Een landschap wat steeds meer ‘nieuwe natuur’ krijgt: kunstmatig aangelegde natuurgebieden tussen de weilanden. Niet alleen ter hoogte van Westbroek, maar ook ten noorden van Utrecht en in de omgeving van Tienhoven wordt steeds meer van deze ‘cultuurnatuur’ aangelegd.
Des te verder we van de A 27 verwijderd raken des temeer het geluid van de auto’s wordt vervangen door de sportvliegtuigjes. Dat is weer een heel ander soort cultuur. Aan de horizon zien we de mastodonten van kerktorens van Utrecht en Westbroek. Bij het begin van het Tienhovens kanaal gaan we het Bert Bospad op. En als we op het Bert Bospad wandelen en omkijken zien we ook nog de torens van Hilversum en Loosdrecht.
Dit pad gaat door de Westbroekse Zodden. Een waterrijk gebied met veel verliefde zwanenpaartjes. Langs het pad zie je alle fasen van verlanding. Staatsbosbeheer (de beheerder van dit natuurgebied) heeft een aantal dichtgegroeide petgaten opengetrokken om de verlanding weer op gang te brengen. Eerst groeien er wat waterplantjes, dan riet en na zo’n 50 jaar weer een nieuw moerasbos. Aan het einde van de wandeling gaat het door een stukje moerasbos. Het pad golft onder je voeten.
Daarna besluiten we de dag met een goed gevulde high-tea van uitstekende kwaliteit. Op de foto de wandelaars van deze dag, inclusief de verzorging. Waarvoor lof en dank!
Piet Vellekoop
