#Doeslief

Sire is een nieuwe campagne begonnen in Nederland: Doeslief, oftewel “doe eens lief”.
Een opmerkelijke slogan. Blijkbaar hebben we dat in Nederland nodig, een oneliner om ons eraan te herinneren vriendelijk te doen tegen onze medemens. Dat gaat blijkbaar
niet vanzelf. Het doet me denken aan de woorden van Jezus in Matthéüs 24 dat aan het einde der tijden de liefde zal verkillen. Wordt dat nu zichtbaar in de manier waarop we omgaan met spoorwegpersoneel, caissières, hulpverleners of de gebaren die mensen naar elkaar kunnen maken in het verkeer? De liefde verkilt volgens Sire alom en daarom dan maar die oproep: Doeslief.
Toch begrijp ik die campagne wel. Als iets je aan het hart gaat, kunnen emoties snel de overhand krijgen en wordt er niet altijd meer nagedacht. Een gebaar, een gezichtsuitdrukking, even lik op stuk geven. Het gebeurt vaak voordat je het in de gaten hebt. Zelfs binnen de kerk kunnen we gemakkelijk kritiek hebben op elkaar en elkaar de maat nemen. In plaats van dat we elkaar liefhebben en aanvaarden. Ook Jezus sprak mensen niet naar de mond en kon met felle bewoordingen het een en ander duidelijk maken. Maar wel altijd om de mensen terug te laten keren tot de liefde van God. Met andere woorden: om levens te veranderen. Lief doen kostte Hem zelfs zijn leven. Maar geen onvertogen woord over de mensen die Hem dat aandeden. Maar wel een roep om vergeving.
#Doeslief Het gaat daarbij dus niet alleen om wat wij wel en niet moeten doen. Het gaat dieper dan dat. Het gaat hier om de manier waarop we met elkaar omgaan, over onderlinge verhoudingen tot elkaar: vriendelijkheid, nederigheid, hartelijkheid, behulpzaamheid. We leven niet alleen op deze wereld. We zijn elkaar geschonken en daarom houden we rekening met elkaar.

ds. Piet Vellekoop
(met dank aan Ariane Kuyvenhoven)