maart 2019

Vaarwel

Terwijl ik langs de waterkant van het Amsterdam-Rijnkanaal fiets, zie ik dat een paar ooievaars al weer zijn teruggekeerd op hun nest dat hoog op een paal in het weiland staat. Sommige ooievaars overwinteren helemaal in Zuid-Afrika las ik in de krant en vliegen (klimaatneutraal) soms wel 14.000 kilometer. En dan mopper ik als ik op het kleine stukje naar Breukelen soms wat tegenwind heb!
Al trappend en genietend van de natuur denk ik terug aan de afgelopen 7,5 jaar dat ik hier vaker fietste met als het ware de hele gemeente achterop.  

Ik dacht na over hoe je als predikant als een vreemde vogel zomaar een gemeenschap komt binnenvliegen waar je niemand kent. Hoe bijzonder het dan is als mensen je hun vertrouwen schenken en de hoogte- en dieptepunten van hun leven met je delen. Daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn.

Als je dan afscheid neemt zijn al die vreemden, geen vreemden meer, ben je je thuis gaan voelen in je nieuwe nest. Iedereen is als een soort familie voor je geworden. Dat maakt afscheid nemen wel wat droevig. Tegelijk is het een prachtig wonder als je dit zo mag meemaken, dat je van vreemdeling huisgenoot wordt. Daar zijn Bart en ik de gemeente zeer dankbaar voor!

Helaas is het niet gelukt om een persoonlijk en diep contact met alle 1300 leden van onze gemeenschap te krijgen, om iedereen te zien en te spreken. Daar heb ik vast ook steken in laten vallen en dat spijt me oprecht. Ook daarom is het goed als predikanten wisselen, dan krijgt iedereen ook weer een nieuwe kans. Ik ben dankbaar dat ik 7,5 jaar heb mogen werken in de jongste kerkgemeenschap van Maarssen. Het is nog maar zo’n zeven jaar geleden dat wijk 1 van de Hervormde Gemeente te Maarssen en de wijkgemeente Open Hof van de Gereformeerde kerk officieel één gemeente zijn geworden. Samen met mijn collega Piet Vellekoop en al onze voorgangers zijn we als een soort van kraamhulp bij die geboorte aanwezig geweest. Hebben wij aan haar wieg gestaan, een bijzonder moment. Nu bijna 7 jaar verder zet de gemeente weer nieuwe stappen op weg naar de toekomst en mag ze verder groeien. Ik hoop dat ze daarbij altijd een plaats mag zijn van Ontmoeting met God, de ander en de wereld. Een school van de liefde die mensen traint in de weg van de liefde zodat zij net als Jezus in het leven kunnen staan. Een plaats waar je leert om geen extra lijden aan de wereld toe te voegen maar lijden helpt oplossen of samen te dragen.

Ook voor ons breekt een nieuwe fase in ons leven aan. Ik ben dankbaar dat ik een partner heb met een fulltime baan waardoor ik zelf voor een tijdje huisman kan worden. Daardoor kan ik een ‘sabbatical’ nemen, een periode waarin ik mijzelf na 22 jaar non-stop werken weer mag (laten) vernieuwen en inspireren door God, mensen en de natuur. Voorlopig blijven we wel in Maarssen wonen. Voor een jaar lang doen we echter geen werk voor of in de kerk in Maarssen om het afscheid goed af te ronden en niemand voor de voeten te lopen. Na dat jaar komen we heel graag weer eens terug voor bijvoorbeeld een gastpreekbeurt of zomaar voor het bijwonen van een dienst.
Dank aan mijn collega Piet Vellekoop, aan allen, jong en oud met wie ik heb mogen samenwerken de afgelopen jaren en die ons door dik en dun gesteund hebben. Dank aan allen met wie we het leven voor een tijdje mochten delen en met wie we samen mochten werken aan een betere wereld.

Zorg goed voor elkaar en zeker ook voor mijn collega. Probeer waar mogelijk uw steentje bij te dragen zodat niet al mijn taken nu op hem alleen komen te rusten.
Mochten we u niet zien bij het afscheid op 17 maart dan nemen we hier op papier afscheid van u en jou. Ik sluit bij wijze van laatste groet aan alle lezers af met woorden uit Johannes 15:9-17. Die woorden van Jezus kan ik alleen maar onderstrepen. “Blijf in mijn liefde”, wat mensen ook van je zeggen of vinden. Want daar waar liefde is, daar is God te vinden.

Vaarwel lieve mensen.
Met een allerhartelijkste groet en zegen,
Bart van Keulen en Jochem Stuiver

Geplaatst in Van de Waterkant.