Deze keer is het mij niet zo goed gelukt om in contact te komen met kerken en kerkmensen tijdens mijn reis door Laos en Cambodja. Dat heeft met een aantal oorzaken te maken. De voornaamste daarvan zijn de taalbarrière en de politieke situatie. Maar een enkele keer slaagde ik er wel in een contact te leggen, een gesprek te hebben en een viering te bezoeken; zowel Rooms-katholiek als Protestant.
Ook daar na de viering koffie en soms zelfs een heel catechese en ontmoetingsprogramma. Dit mede ook omdat de mensen uit de verre omgeving naar de kerk komen. Wat mij van de koffie is bijgebleven is de tegenstelling tussen koffiedrinken bij ons na afloop en daar.
Als ik handen heb geschud en bij de keuken mij koffie ontvang kijk ik altijd rond of er mensen alleen staan. Zeker voor vreemdelingen kan het vervelend zijn en soms vermoed ik dat ze al verdwenen zijn nog voordat ik mijn toga heb uitgetrokken. Mijn ervaring in deze vakantie was een geheel andere.
Na de zegen kwam zo ongeveer iedereen om mij heen staan. Gezien mijn lengte en uiterlijk en niet geringe witte haardos was mijn aanwezigheid niet onopgemerkt gebleven; vermoed ik. Maar ook het feit dat ik de psalmen in mijn eigen taal allemaal mee kon zingen was hen niet ontgaan.
Het was een overrompelende ervaring. Terwijl ik daar was om iets van hen te leren, ik ben altijd nieuwsgierig hoe mensen in den vreemde het gemeentezijn en de gemeenschap vorm geven, vroegen ze mij het hemd van het lijf. En weer had ik de ervaring hoe wezenlijk het voor hen is dat je gewoon maar hun viering bezoekt als je op reis bent.
Eenzelfde ervaring had ik ook tien jaar geleden in Frankrijk. Tijdens mijn pelgrimstocht naar Santiago probeerde ik op zondag, een enkele keer zaterdagavond, bewust een ‘temple’, een kerk waarin een Protestantse eredienst wordt gehouden, te bezoeken. Hartverwarmend werd ik telkens ontvangen in die heel kleine Protestantse gemeenschappen. Hetzelfde gold trouwens ook voor onze Rooms-katholieke geloofsgenoten in Frankrijk! Maar de Protestanten vormen daar zo’n kleine minderheid dat ze het als heel bijzonder ervaren en altijd ronduit dankbaar zijn. Terwijl ik dat zelf nog meer was.
Dat u allen op uw vakantie gewoon eens een kerk binnenschuift en gewoon maar kijken en afwachten wat er gebeuren gaat. U spreekt de taal niet? Geen probleem met handen en voeten kom je de hele wereld over is mijn ervaring.
ds. Piet Vellekoop