Met Kerst las ik het laatste boek van Paulo Coelho, ‘Hippie’. Het speelt in de jaren van mijn jeugd. Toen de ‘Summer of love’ in 1967 in San Francisco plaats vond was ik 13 jaar.
Ook dit boek van Coelho vraagt weer naar de plaats die wij zelf in het leven innemen. Wij hebben vaak geen keuze in wat ons overkomt, waar we geboren zijn, wat we ‘moeten’, etc. Maar wij hebben wel een keuze in hoe wij ermee omgaan.
Hetzelfde geldt voor de kritiek die mensen op elkaar menen te mogen of moeten hebben. Waarom noemen we dat kritiek? Dat je iets opvat als kritiek geeft al macht aan degene die kritiek uit. Het is goed het motto van het boek bij het lezen in hoofd en hart te bewaren: ‘Men liet Hem weten: Uw moeder en uw broers staan daarginds en willen U zien. Hij antwoordde hun: Mijn moeder en mijn broers zijn zij die het woord van God horen en doen.’ (Lucas 8: 20-22)
Piet Vellekoop