Beste gemeente,
Het is 4 uur ’s nachts, ik kan niet slapen. Komt dit door de harde ondergrond, want ik lig op een bamboematje van niks, of komt het door de zinderende warmte? Ik lig in een hutje van bamboe. Naast mij slaapt Anne (mijn dochter) en onder de andere klamboe slapen Ronald en Stijn (mijn man en zoontje). Ik ben klaarwakker en lig te malen.
We zijn in vluchtelingenkamp Mae La Oon, op de grens van Thailand en Birma. Bijzonder om na al mijn bezoeken alleen, mijn No Yellow Beans Day project nu met het hele gezin te bezoeken.
Wat mij wakker houdt zijn de verhalen en indrukken van vandaag. Ik ben geschrokken van de huidige situatie in het kamp. Deze is zo anders dan ik had verwacht, had gehoopt en niet te vergelijken met mijn vorige bezoeken. Ik had namelijk de stille hoop dat mijn hulp minder nodig zou zijn en mensen terug zouden kunnen naar hun eigen land. Niets is minder waar. Er wordt nog steeds gevochten, dorpen worden afgebrand, er zijn onvoldoende scholen en medische voorzieningen. Veel hulpverlenende organisaties zijn echter weg uit de kampen. Naar Birma zelf, of andere plekken in de wereld.
In het kamp kunnen de mensen maar moeilijk hun hoofd boven water houden. Klagen hoor je hen niet, maar ik voel en zie de wanhoop en wil niets anders dan helpen. Deze geraaktheid en van hieruit niets anders willen en kunnen dan iets van verschil voor deze mensen te maken, illustreert voor mij waar ik tijdens onze belijdenisdienst van 25 maart jl. over sprak toen ik mijn geloof belijdde. Geloof, hoop en liefde en de meeste van deze is de liefde. Bijzonder hoe vanuit dit gevoel actie ontstaat die geen energie lijkt te kosten, maar alleen energie lijkt te geven. Bijzonder om te zien hoe mensen die de wanhoop nabij zijn, blijven hopen en geloven.
Ik ben dankbaar dat de diaconie van de Ontmoetingskerk een mooi bedrag gedoneerd heeft wat ik hier heel goed kan gebruiken. Behalve voor het voedselproject in de kampen is het geld ook voor een artsenproject gebruikt. Artsen worden in Thailand opgeleid om in een van de 14 klinieken in Birma te gaan werken. Ik heb twee van deze klinieken bezocht en het was zo fijn en goed om de plekken te zien en met de mensen daar te praten. Ik kan alleen maar bevestigen dat jullie finaciele steun goed besteed is. Nieuwsgierig naar meer verhalen en foto’s? Ga dan naar de Facebookpagina van No-Yellow-Beans-Day.
Omdat mijn goede doel zo kleinschalig is, kan ik garanderen dat iedere euro op de juiste plek komt. Doordat de situate in het kamp zo is verslechterd, ben ik op zoek naar mensen die mij willen helpen om kinderen en studenten te ondersteunen in hun dagelijkse behoeften. Ik heb het over voedsel, shampoo, tandenborstels, schoolspullen, etc. Ik heb uitgerekend dat dit op jaarbasis 5 euro per kind per maand zal kosten. Wilt u hier ook uw steentje aan bijdragen? Maak dan uw automatische maandelijkse bijdrage over op NL36RABO3158631830 ten name van R.W. van Wijk onder vermelding van uw emailadres.
Hartelijke Groet,
Marieke en natuurlijk ook van Ronald, Stijn en Anne
