Na Pasen komt er wat meer tijd om te denken, te studeren, te mediteren. Dat hoop ik in ieder geval altijd. Dan blader ik terug, meestal zo vanaf Kerstfeest naar waar ik nu zit, woensdagmiddag 11 april. Na Pasen dus.
Waarom bezoek ik mensen? Waarom schrijf ik verhalen? Maar ook is er weer tijd om uitgebreider op bezoek te gaan bij mijn moeder. Sinds 9 september 2001 (aanslag Twin Towers) of 6 mei 2002 (moord Pim Fortuyn) is er iets veranderd. Mijn moeder van 91 ziet vier grote omslagpunten in haar levensgeschiedenis. De bovenstaande twee gebeurtenissen, die ook samenvallen met het overlijden van haar man, vormen er samen eentje van: Piet, het lijkt wel of de gekte regeert: Trump, Poetin, Syrië, etc. En de kerken slapen en de religie heeft zichzelf uitgehold. Ze schuift me een artikel uit de krant toe. Het dreunt behoorlijk na als ik naar huis reis. Misschien zijn wij aan het begin van de eeuw al heftig ontregeld geraakt. Voor mijn gevoel is er een enorme (ver)geldingsdrang gekomen. Een wraaklust die ook niet is gestuit door een economische crisis. Maar wat wel allemaal heeft geleid tot een diepgaand verlangen naar ‘het touwtje uit de brievenbus’ van Jan Terlouw.
De meeste mensen hebben meer geld dan ooit. Terwijl we misschien wel allemaal ergens weten dat we niet door geld, maar veel meer door iets als zingeving gelukkig worden. Maar wat is zingeving?
In mijn Drentse tijd maakte ik kennis met kleine boeren die leefden op het land. Economisch gezien onmogelijk, maar ze hebben een goed bestaan. Dat vinden ze zelf. Ze komen nooit ergens anders en gaan alleen naar de stad als ze naar het ziekenhuis móeten (van de dokter). En dan nog met grote tegenzin. Maar verder dan Groningen zijn ze niet geweest. En toch, de mensen zijn gelukkig als het gewas opkomt en de schapen lammeren. En midden in de oogsttijd nemen ze de tijd. Pauze is pauze en neem een stoel. Groter levenskunstenaars heb ik niet gekend. Ze hebben misschien een heel vaag besef van zingeving, maar ze léven het voluit! (Matteüs 6, 25-34).
ds. Piet Vellekoop