Zomaar een gedachte deze keer die me inviel bij het voorbereiden van een dienst over het tiende gebod: het begeren. Dat heeft natuurlijk ook alles met jaloezie te maken. En dat bracht mij bij mijn eerste jaloersheid die ik mij heel goed kan herinneren op de middelbare school. Vroeger wilde ik eens vooral iemand anders jaloers maken…
Ik had verkering en was behoorlijk verliefd. Maar van de liefde van haar kant was ik eigenlijk niet zo zeker. Gaf zij wel om mij? Ik twijfelde hevig en voelde me erg onzeker. Min of meer onbewust probeerde ik haar jaloers te maken. Ik praatte veel met andere meiden, trok veel met hen op en weinig met mijn eigen vriendin. Natuurlijk in de hoop dat deze laatste jaloers zou worden en vooral zou laten merken hoeveel ze om mij gaf.
Maar het vreselijke gebeurde: zij reageerde niet eens! Het leek haar niet te interesseren, wat ik ook deed. De verkering is niet lang daarna geruisloos uitgeraakt. En het leerde mij een belangrijke les: als je onverschillig bent tegenover je partner, is de relatie niet levensvatbaar meer.
Het tiende gebod. Jaloezie. Mensen kunnen er wel degelijk onder lijden. Zowel de partner als degene die jaloers is. Het kan pijn en moeite kosten om eruit te komen. Maar wat ik wel ontdekt heb, is dat het altijd te maken heeft met heftige gevoelens van angst, angst om de ander te verliezen, omdat je zoveel om hem of haar geeft. En is dan onverschilligheid nog niet veel erger?
ds. Piet Vellekoop