Diepzinnige graffiti
In de Marnixstraat in Amsterdam werd een tijd geleden op een muur gekalkt: “Jezus redt”. Op zich een mooie spreuk. Maar daar dachten sommigen toch net wat anders over. Een paar weken later kalkte iemand er nog twee woorden achter: ”het niet”. “Jezus redt het niet” stond er toen.
Ook dat is een spreuk die te denken geeft. Er wordt namelijk wel veel gesproken over onze joods-christelijke traditie, maar als je kijkt naar hoe we met elkaar omgaan dan lijkt het vaak ver af te staan van wat Jezus leerde. Neem alleen al de opdracht “Behandel anderen steeds zo zoals je zelf behandeld wilt worden” (Mat. 7:12).
Hoe zou deze woordenwisseling op de muur aflopen? Het bleef een paar weken stil. Misschien moest de eerste schrijver nadenken. Maar een paar weken later kwam er toch een antwoord.
Er werd nog een woord achter gekalkt: “alleen”. Dus uiteindelijk werd het: “Jezus redt het niet alleen”. Ik vind het een briljante vondst en een voorbeeld van met humor en wijsheid reageren.
Jezus redt het zeker, maar hij redt het niet alleen. Hij heeft medestanders nodig, leerlingen, mensen die zijn woorden bewaren en doen. En ook mensen die creatief weten te reageren en met elkaar in gesprek gaan, al is het op een muur. En dat allemaal kon je zien gebeuren op de muur in een grote stad. Een hoopvol teken aan de wand. Hoopvolle tekens wens ik u en jou ook toe, juist als het nu tegenzit en zwaar en eenzaam is. Dat er mensen zijn die weten te zwijgen wanneer dat nodig is of de goede woorden te spreken of op te schrijven. Op een kaart of desnoods op een muur.
Met een zomerse groet,
ds. Jochem Stuiver