Wat een mooi initiatief van de Raad van Kerken om de vespers aan het begin van de Advent en het begin van de Veertigdagentijd, die voorheen in de Priorij werden gehouden, te continueren! En als vervolg op deze oecumenische vesper organiseert de parochie Johannes de Doper in Maarssen elke zondag om 19:00 uur in de veertigdagentijd een vesper in de apsis van de Heilig Hartkerk.
De apsis is de ruimte, vanuit de kerk gezien, achter het koor. Het is ook iets lager dan het koor. Aan de ene kant maakt de apsis deel uit van de kerk. Maar aan de andere kant heb je ook het gevoel dat het een aparte ruimte is. Dat komt ook omdat hij lager ligt dan het koor. Als je in een cirkel zit, geeft het een ongekende intimiteit, ondanks dat je soms maar met tien of twintig mensen bent. Het zijn mooie samenkomsten van bezinning en inkeer. Liederen, (psalm)gebeden, een lezing, een enkele opmerking over de lezing en stilte…
Terwijl buiten het leven verder gaat, de zon de laatste stralen van de dag door de hoge ramen naar binnen laat vallen, vult de ruimte zich als vanzelf met stilte. En moet ik terugdenken aan de kerk van mijn middelbare schooltijd, de Kloosterkerk in Den Haag:
Door ijle ramen speelt een vroege zon en tovert op het hoge, witte koor bogen van licht, die even stralend staan en dan verbleken. ‘k Zag als kind het aan terwijl de kerk zich langzaam vulde. Er was een fluisteren, een neigend groeten. Hoor: het orgel speelt, toonladders reiken hoog tot aan het hemelblauw van het gewelf. Een kleine vlam wordt in de kerk gebracht, het licht ontstoken op de kandelaars. ’t Wordt stil; de Heer is in zijn heiligdom.
Zo vatte collega Carel ter Linden de beleving van zijn jeugd samen. De jaren ’70 van mijn jeugd in diezelfde stad kwamen terug toen ik in de apsis zat afgelopen zondagavond en wij tot besluit de lofzang van Maria zongen: ‘O groot geheimenis…’
ds P.G. Vellekoop