Alle mensen lijken op elkaar
Vorige maand mocht ik een overdenking doen tijdens een zangdienst in de Ark. Na afloop van de zangdienst word ik met grote armgebaren naar een tafeltje gewenkt. Aan tafel zitten vijf al wat oudere dames. Een van de dames neemt het woord: ’We willen u graag even spreken. We hebben zo genoten van deze zangdienst! Ik zeg net tegen mijn vriendin dat ik nooit naar de kerk ga, want dat is altijd zo saai. Maar vanavond vonden we het allemaal geweldig! U hebt het zo fantastisch mooi gedaan. We hebben er allemaal zoveel vreugde van gekregen! We gaan echt met een heel nieuw hart naar huis.’ Ik: ‘Dank u wel, dat is fijn om te horen!’
Een andere dame gaat verder: ’Ja, echt onvoorstelbaar wat een energie u heeft! Het geeft ons ook energie, en dat op onze leeftijd, haha!’ Ik: ‘Nou ja, ik doe mijn best.’
‘Hoe u daar stond te zwaaien en te springen voor dat koor. En hoe u heen en weer liep en iedereen meenam in de zang!’ Ik:“Euh, ik denk dat u zich vergist, dat was ik niet, dat was de dirigent Maarten Wassink. Die heeft net zo’n kaal hoofd als ik.’ De dames: ‘Maar wie bent u dan?’ ‘Ik ben Jochem Stuiver, ik deed de overdenking, de gebeden en de zegen.’ ‘O, nu u het zegt… we vonden u ook goed hoor. Is de dirigent hier nog in de buurt?’
Achteraf had ik veel plezier om dit lesje in nederigheid. En zo zie je maar weer dat onze hersenen blijkbaar snel geneigd zijn om mensen die op elkaar lijken op één hoop te gooien. Dat kan gelden voor kale mannen, maar bijvoorbeeld ook voor Chinezen of mensen met een andere huidskleur. Als je niet dagelijks met hen optrekt, lijken ze allemaal op elkaar. Toen ik zelf in Ghana was, dachten veel mensen daar dat alle blanken er net zo uitzagen als ik. Heel vaak zei men in mij een andere blanke te herkennen. Hoe kijken wij? Hoe kijken we bijvoorbeeld naar vluchtelingen en andere ‘vreemdelingen’? Zien wij het individu of alleen de groep? Ze zijn allemaal hetzelfde? Daar kun je je nog best wel eens in vergissen.
Jochem Stuiver