Op deze pagina zal iedere leesweek een leeshulp worden geplaatst. Een team van theologen uit verschillende kerken zal daarin gedachten meegeven die je kunnen helpen bij je leestocht.
| Leeshulp – week 13 19 – 26 april 2015 |
1 Koningen 14-25 / 1 Kronieken 1-17
De grote lijn in het boek 1 en 2 Koningen is deze:
1. als de mens (en in het bijzonder de koning) zich koninklijk gedraagt, als iemand die zich aan de Tora houdt, dan is er groei en bloei;
2. is dat niet het geval, dan is er afbraak in het land, valt er niet meer te leven en vallen de mensen bij bosjes neer;
3. uiteindelijk is het geheel een neerwaartse spiraal uitlopend op de ballingschap.
Waarom staat dat zo beschreven?
Het helpt misschien om te weten dat de eindredactie van deze boeken na de ballingschap (de wegvoering van het Joodse volk) tot stand is gekomen.
Deze boeken gaan dan over het zoeken naar een antwoord hoe het zover heeft kunnen komen dat het volk Israël alles heeft verloren.
Daarvoor wordt kritisch naar het verleden gekeken.
Vandaar dat het optreden van alle koningen gewogen wordt en meestal te licht bevonden.
Dat is best bijzonder dat een volk zo eerlijk zijn eigen fouten beschrijft.
En als er een keer iets goeds gebeurt is het geen eigen verdienste maar alleen aan God te danken.
Af en toe zijn er profeten die proberen de goede weg te wijzen maar ook zij zijn niet altijd vrij van bloed aan hun handen.
Dat je de gewelddadige passages ook anders kunt lezen laat de Joodse filosoof Levinas zien. Volgens hem tonen de teksten uiteindelijk aan dat “de hand die het wapen opneemt, onder het geweld van dit gebaar moet lijden”.
Dat zien we heel vaak voorbij komen. Geweld leidt tot nog meer geweld.
Een heel enkele keer wordt al de weg van vrede bewandeld en mag iedereen blijven leven (2 Koningen 6:21-23).
Opvallend is dat dat gelijk ook (tijdelijk) een einde maakt aan roven en stelen!
Wie begint met dat doden?
Het begint al heel vroeg in de Bijbel, in Genesis 4. Het is niet God die de mensen daar doodt maar de ene broer slaat de andere neer.
Vandaag de dag is dat nog niet veel anders….
Kronieken
“We gaan deze week beginnen met het eerste boek van de Kronieken.
Samen met 2 Kronieken vormt het één geheel.
Kronieken is een naam die heel goed past bij dat wat beschreven wordt: feiten, gebeurtenissen die de schrijver gedenkwaardig en belangrijk vond.
Het lijkt alsof in de Kronieken-boeken het werk van de boeken Samuel en Koningen nog eens dunnetjes wordt overgedaan….
Het hele verhaal van David en Salomo en al die andere koningen wordt nog eens verteld.
Soms zijn hele stukken tekst letterlijk overgenomen. Toch is Kronieken een heel apart geschrift, met een eigen invalshoek.
De Kronieken zijn uitdrukkelijk een terugblik van ná de ballingschap. Ze veronderstellen dat je de boeken Samuel en Koningen kent.
Zo kunnen ze na een stamboom-achtig samenvattend overzicht (van Adam af tot ná de Babylonische ballingschap!) in hoofdstuk 10 plompverloren beginnen te vertellen bij de veldslag waarin Saul zelfmoord pleegt, zonder uit te leggen wie Saul is.
In de boeken Samuel en Koningen spelen de profeten een heel voorname rol, als een kritische stem ten aanzien van het ware koningschap en de ware eredienst. De schrijver van het boek Kronieken laat het licht vallen op de priesterlijke stem.
Let maar op: De tempel, de priesterdienst en de levieten spelen in deze boeken een veel grotere rol.”
ds. Joma Boers
Bron: Protestantse Gemeente Barendrecht (die ook de Bijbel in 1 jaar lezen met een eigen rooster)